...krydd

..í mínum uppvexti minnist ég að til hafi verið tvö krydd, annað var salt og hitt pipar. Eitthvað rámar mig samt í að móðir mín hafi verið komin upp á lagið með lárviðarlauf, en ég er alls ekki viss. Saltið var í bláum stauk sem utan á var mynd af strák í stuttbuxum að elta hænu ...og hann var að reyna að hella salti yfir hænuna... piparinn hm ..ég man nú ekki í hvernig íláti hann var...svo kannski var bara til salt...  En á æsku heimili mínu voru yfirleitt margir við matarborðið, við systkinin fjögur, foreldrar mínir, afi gamli og venjulega voru vetrarmenn, kaupamenn og sumarkrakkar... já þegar ég lít inn í kryddskápinn minn hugsa ég stundum hvernig í veröldinni var hægt að lifa af þetta kryddleysi..   .....nema bragðlaukar fortíðarinnar hafi verið svona nægjusamir

..og strákurinn hafi aldrei náð að salta hænuna  og  fundið því upp á nýjungum í kryddi..!

góðar stundir (kryddstundir)

Athugasemdir

[Pétur Steingríms. (IP-tala skráð) 12.7.2008 kl. 09:48]

Hann var alltaf góður sunnudagshryggurinn og lærið hjá mömmu hér í gamla daga. Þá var bara notað salt og pipar á steikina. Lárviðarlaufið fór oft í pottinn þegar lúða var soðin.

Nú er enginn maður með mönnum nema að eiga fullan skáp og eða fulla skúffu af kryddum.

[Guðný Bjarna, 12.7.2008 kl. 12:45]

..já Pétur...ég er oft að spá hve einfaldleikinn var góður.. en kannski er þetta einhver fortíðar-nostalgía í manni